바람이 잠든 곳으로
– 황후의 노래 –

바람에 날려 여기로 왔네
저 달빛 속에 머물렀네
구름은 모두 저편에 멀어지네
참았던 눈물 바다로 떨어지네

닿을 수 없었던 너
내 곁에 있는데
내 마음이리도
왜 이리 서글퍼지는 건지

저 하늘이 내려준 우리의 인연은
바람이 잠드는 그곳으로

이제는 건널 수 없는 강물
후회해도 이젠 소용없어
따스한 너의 두 손을 잡아도
두 눈가에 슬픔만이 가득하네

닿을 수 없었던 너
내 곁에 있는데
내 마음 이리도
왜 이리 서글퍼지는 건지

저 하늘이 내려준 우리의 인연은
바람이 잠드는 그곳으로

후회하지마 힘들어도 

이제는 가야만 하네 

그 먼곳으로

닿을 수 없었던 너
내 곁에 있는데
내 마음 이리도
왜 이리 서글퍼지는 건지

저 하늘이 내려준 우리의 인연은
구름이 잠드는 그곳으로

Kie dormas vent’
– Kanto de la imperiestrino –

Jen alvenis mi laŭ la venta flu’.
Restadis mi en tiu luna lum’.
Malproksimen tien iras la nubar’.
Tenita longe larmo falas al la mar’.

Apud mi ĉeestas vi,
neatingebla vi.
Ho kial tamen tristas, 
tiel tiel tristas mia kor’?

Destinita de l’ ĉiel’ aldrivas nia am’
al tiu loko, kie dormas vent’.

Netranseblas nun tiu ĉi river’. 

Nun estas tro malfrue por bedaŭr’. 

Kvankam viajn varmajn manojn tenas mi, 

la du okuloj plenas sole de malĝoj’. 

Apud mi ĉeestas vi, 

neatingebla vi. 

Ho kial tamen tristas, 

tiel tiel tristas mia kor’? 

Destinita de l’ ĉiel’ aldrivas nia am’ 

al tiu loko, kie dormas vent’. 

Bedaŭru ne plu! Eĉ malgraŭ peno 

devas mi ekiri nun 

al la fora lok’. 

Apud mi ĉeestas vi, 

neatingebla vi. 

Ho kial tamen tristas, 

tiel tiel tristas mia kor’? 

Destinita de l’ ĉiel’ aldrivas nia am’ 

al tiu loko, kie dormas vent’.

바람이 잠든 곳으로
- 황후의 노래

바람에 날려 여기로 왔네
저 달빛 속에 머물렀네
구름은 모두 저편에 멀어지네
참았던 눈물 바다로 떨어지네

닿을 수 없었던 너
내 곁에 있는데
내 마음이리도
왜 이리 서글퍼지는 건지

저 하늘이 내려준 우리의 인연은
바람이 잠드는 그곳으로

이제는 건널 수 없는 강물
후회해도 이젠 소용없어
따스한 너의 두 손을 잡아도
두 눈가에 슬픔만이 가득하네

닿을 수 없었던 너
내 곁에 있는데
내 마음 이리도
왜 이리 서글퍼지는 건지

저 하늘이 내려준 우리의 인연은
바람이 잠드는 그곳으로

후회하지마 힘들어도 

이제는 가야만 하네 

그 먼곳으로

닿을 수 없었던 너
내 곁에 있는데
내 마음 이리도
왜 이리 서글퍼지는 건지

저 하늘이 내려준 우리의 인연은
구름이 잠드는 그곳으로

Kie dormas vent’
– Kanto de la imperiestrino

Jen alvenis mi laŭ la venta flu’.
Restadis mi en tiu luna lum’.
Malproksimen tien iras la nubar’.
Tenita longe larmo falas al la mar’.

Apud mi ĉeestas vi,
neatingebla vi.
Ho kial tamen tristas, 
tiel tiel tristas mia kor’?

Destinita de l’ ĉiel’ aldrivas nia am’
al tiu loko, kie dormas vent’.

Netranseblas nun tiu ĉi river’. 

Nun estas tro malfrue por bedaŭr’. 

Kvankam viajn varmajn manojn tenas mi, 

la du okuloj plenas sole de malĝoj’. 

Apud mi ĉeestas vi, 

neatingebla vi. 

Ho kial tamen tristas, 

tiel tiel tristas mia kor’? 

Destinita de l’ ĉiel’ aldrivas nia am’ 

al tiu loko, kie dormas vent’. 

Bedaŭru ne plu! Eĉ malgraŭ peno 

devas mi ekiri nun 

al la fora lok’. 

Apud mi ĉeestas vi, 

neatingebla vi. 

Ho kial tamen tristas, 

tiel tiel tristas mia kor’? 

Destinita de l’ ĉiel’ aldrivas nia am’ 

al tiu loko, kie dormas vent’.

Tempo pasos nur

Kvankam vi elmontras rideton ja por mi,
sentiĝas senespera mieno.

Returnas kaj foriras vi silente, senforte;

mi rigardas vin nebulokule.

Plene mi komprenas jam, ke do por nia am'

ĉi tio estas lasta renkontiĝo.

Eĉ malgraŭ la dezir' de ni ne eternas amo ĉi 

ja antaŭ fluiranta tiu horo.

Tempo pasos nur; degeligi povos vi

la sopiregon disrompigan al la kor'.

Tamen vi ne forgesu kaj memoru por ĉiam':

senlime kara estis la am'.

Tempo pasos nur; degeligi povos vi

la sopiregon disrompigan al la kor'.

Tamen vi ne forgesu kaj memoru por ĉiam':

senlime kara estis la am'.

38선 (피의 맹세)

세상을 가로질로 지금 우리는 가네

희망이 가득한 평화를 약속하네

고요한 운명의 바람

완고한 벽은 허물어지네

Do you hear the people suffring?

We do dont want be slave again.

Then joiin in the fight.

Do you change your destiny?

There is a life about to start.

Let's singing revolution.

세상을 가로질로 지금 우리는 가네

희망이 가득한 평화를 약속하네

고요한 운명의 바람

완고한 벽은 허물어지네

Do you hear the people suffring?

We do dont want be slave again.

Then joiin in the fight.

Do you change your destiny?

There is a life about to start.

Let's singing revolution.

La 38a norda paralelo (La sanga ĵuro)

Trans la mondon ja ni iras en ĉi moment’. 

Je esper’ plenan pacon do ĵuras ni jen. 

De la vent’ de kvieta sort’ 

nun falas muro kun obstina fort’. 

Ĉu vi aŭdas ĝemon de l’ homar’? 

Resklavi ni ne volas jam. 

Ek al lukto tuj! 

Ĉu vi volas ŝanĝon de l’ destin’? 

Startigas nova vivo sin. 

Kantu ni pri ribel’! 

Trans la mondon ja ni iras en ĉi moment’. 

Je esper’ plenan pacon do ĵuras ni jen. 

De la vent’ de kvieta sort’ 

nun falas muro kun obstina fort’. 

Ĉu vi aŭdas ĝemon de l’ homar’? 

Resklavi ni ne volas jam. 

Ek al lukto tuj! 

Ĉu vi volas ŝanĝon de l’ destin’? 

Startigas nova vivo sin. 

Kantu ni pri ribel’!

Tempo pasos nur

Kvankam vi elmontras rideton ja por mi,
sentiĝas senespera mieno.

Returnas kaj foriras vi silente, senforte;

mi rigardas vin nebulokule.

Plene mi komprenas jam, ke do por nia am'

ĉi tio estas lasta renkontiĝo.

Eĉ malgraŭ la dezir' de ni ne eternas amo ĉi 

ja antaŭ fluiranta tiu horo.

Tempo pasos nur; degeligi povos vi

la sopiregon disrompigan al la kor'.

Tamen vi ne forgesu kaj memoru por ĉiam':

senlime kara estis la am'.

Tempo pasos nur; degeligi povos vi

la sopiregon disrompigan al la kor'.

Tamen vi ne forgesu kaj memoru por ĉiam':

senlime kara estis la am'.